Заімгліла туманам, пакрыла слатой
восень нашага лета каханне.
Я зрабіўся інакшым, ты стала не той,
як належнае стрэлі растанне.
Ды аднойчы – хутчэй безвыходнай зімой,
не здалею пазбегнуць напасці –
каб званком тэлефонным у спальні тваёй
хоць імгненне пабыць ля шчасця.
Эдуард Акулін
Комментарии
2 года 31 неделя назад
2 года 31 неделя назад
2 года 32 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 34 недели назад
2 года 34 недели назад
2 года 34 недели назад