skip to content

Прыгнуўся хвойнік — цяжка-белы снег...

Прыгнуўся хвойнік — цяжка-белы снег.
I холадна душы, як дрэву ў полі.
I мой апошні след, як даўні грэх,
Ляціць на воблаку, як на крылатай долі.

I ўсё балючае клянецца адбалець,
I ўсё загойнае не дасць душы спакою...
I так змяркаецца, што хочацца святлець
Як след на воблаку, як снег на хвоі.

Уладзімір Марук