skip to content

Позняя восень

Мы разумеем:
Дысананс…
І разумеем:
Слабасць,
Што восень дзеліцца
На нас
І цень разлада.

Сярод гармоніі бяроз,
Па паркавым паркалю
Мы топчам лісце
Нашых кроз
І восень папракаем…

Не азірнуцца.
След у след,
Як знак бяды
Прычыннай,
Кахання нашага
Шкілет
Пляцецца
За плячыма…

Віктар Стрыжак