Грустные истории о любви

Памерлым ад болю кахання
Не ладзяць сябры памінання,
Жалобных паштовак не носяць,
Але разняволіцца просяць.

За рукі тармосяць і плечы,
Над целам ўчыняючы здзек,
I кажуць агідныя рэчы,
I цягнуць у тлум дыскатэк.

Круціся як хочаш, памерлы,
Ўсміхайся, ратуй свае нервы,
I тут, пад паглядамі спрэс,
Ты выгляд рабі, што ўваскрэс.

I робіць ён выгляд, хмялее
Між душаў рухавых людскіх
I з жахам амаль разумее,
Што пэўна жывейшы за іх.

Вольга Ласаева