Грустные истории о любви

Людзі будуюць вечнасць,
Ды боскай гліны не маюць
I ў слепаце чалавечай
Руйнуюць, а не ствараюць.

Людзі шукаюць вечнасць,
Ды адрасу людзі не знаюць,
Бягуць, а шляхам сустрэчным
Вечнасць іх абмінае.

Людзі купляюць вечнасць,
Ставяць жывым манументы,
Ды славе згінаюць плечы
Нясплачаныя працэнты.

Людзі прымерваюць вечнасць
Перад люстэркам часу,
А вечнасць, як недарэчнасць,
Стаіць з сабою сам-насам.

Васіль Зуёнак