Каля вёсачкі маёй мурог
Колькі год сумуе па касе...
А да мамачкі маёй дарог
Усё меней, меней час нясе.
А гады сарваны з ланцугоў,
Як сабакі у гайню спяшаць...
Меней стала родных, сваякоў... —
На кладах зарана так ляжаць.
У застрэшку нудзіцца каса,
Пашчарбаная ад часу і іржы...
Ападае ўвечары раса —
Горкая маркота на душы.
Ведаю, прысніцца на зары
След парэпаных дзіцячых ног...
Жонка схамянецца: «Ты ж гарыш,
Ты, напэўна, моцна занямог...»
Падымуся, выйду за парог...
I прыпомню ў гарадской смузе:
Каля вёсачкі маёй мурог
Колькі год сумуе па касе...
Кастусь Цыбульскі
Комментарии
14 часов 22 минуты назад
4 дня 7 часов назад
4 дня 16 часов назад
5 дней 2 часа назад
1 неделя 4 дня назад
1 неделя 5 дней назад
1 неделя 5 дней назад
1 неделя 5 дней назад
1 неделя 5 дней назад
2 недели 13 часов назад