He пачуццём, а прадчуваннем
Ужо каторы дзень жыву:
Вось-вось расплешчацца світанне
На пераспелую траву.
Паабтрасае вецер росы,
На лоб ускіне валасы...
I толькі, быццам рэха лёсу,
Зазвоняць рэек галасы.
— Пакі... пакінута... пакінуў, —
Праб'е дарожны тэлеграф...
I дзве слязінкі ўспамінаў
Спаўзуць міжволі па шчаках.
Яўгенія Мальчэўская
Комментарии
2 года 31 неделя назад
2 года 31 неделя назад
2 года 32 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 33 недели назад
2 года 34 недели назад
2 года 34 недели назад
2 года 34 недели назад