Баюся я нявыказаных слоў,
Яны — палын, яны дурман і мята.
Прыходзіць позна лепшая любоў,
Як за пакуты горкія адплата.
Над цёмначчу раскрыленых дзвярэй,
У цішыні сталічнага квартала —
А мы маглі б сустрэцца і раней…
Ты не аклікнуў. Я — не пагукала.
Дык не здзіўляйся шчаснай немаце,
Балючаму і дрогкаму пагляду.
Так зрэдку ўвосень яблыня цвіце
Наперакор слаце і лістападу.
Яўгенія Янішчыц
Комментарии
2 года 14 недель назад
2 года 14 недель назад
2 года 15 недель назад
2 года 15 недель назад
2 года 15 недель назад
2 года 15 недель назад
2 года 15 недель назад
2 года 16 недель назад
2 года 16 недель назад
2 года 16 недель назад